Inside Your Life | blog lifestylowy

Są takie chwile, gdy wydarzenia sportowe stają się najważniejszym newsem, a my chcąc nie chcąc, w tym uczestniczymy. Nasze domy zamieniają się w strefy kibica, a czas odmierzają  kolejne mecze. Oczywiście skala zaangażowania jest uzależniona od sukcesów jakie odnoszą "nasi" i podatności domowników na uleganie zborowym zachowaniom.

Zawody sportowe od wieków służyły kilku celom. Przede wszystkim były źródłem rozrywki. Już starożytny poeta Juwenalis zauważył, że pospólstwo oprócz podstawowych dóbr potrzebuje również zajęcia w postaci rozrywki. Chleba i igrzysk! Spełnienie tych dwu podstawowych potrzeb oznaczało spokojne rządzenie kolejnym cesarzom. Rozrywkę dostarczały walki gladiatorów. Budowano specjalne areny przypominające dzisiejsze stadiony, na których zawodowi "sportowcy", gladiatorzy toczyli walki, często kończące się śmiercią jednego z rywali. Krwawe zawody dostarczały odpowiednich emocji. Rozładowywały napięcia, dawały zajęcie.

Krwawe walki gladiatorów nie były pierwszymi zawodami jakie organizowano dla widzów. Już 700 lat wcześniej w starożytnej Grecji urządzano bezkrwawe igrzyska olimpijskie, których celem była sportowa rywalizacja uczestników igrzysk.. Zwycięzców zawodów nagradzano, nad zawodami czuwali odpowiedni sędziowie, a na czas trwania igrzysk wstrzymywano wszelkie działania wojenne.

Rywalizacja sportowców z różnych państw dawała możliwość porównania ich siły i zdolności w walce. Sportowcy staczali na starożytnych stadionach bezkrwawe wojny, które pozwalały ocenić, które narody cechuje większa sprawność i gotowość do walki.

Wraz z podnoszeniem wysokości nagród dla uczestników zawodów, pojawiła się korupcja i doping. Nad uczciwym przebiegiem zawodów musieli zapanować sędziowie. Uczciwa walka wymagała ćwiczeń i odpowiedniego wytrenowania. Dzięki temu zawody sportowe nie tylko dostarczały rozrywki, ale zmusiły społeczeństwa do uprawiania sportu. By osiągnąć sukces na zawodach i zdobyć nagrodę trzeba było uprawiać sport i zadbać o odpowiednią kondycję. Chcąc być sprawnym sportowcem należało przestrzegać odpowiedniej diety, uprawiać ruch i regularnie ćwiczyć. To podnosiło kulturę i sprawność fizyczną, która z czasem przekładała się na długość i jakość życia.

W ten sposób możemy uzmysłowić sobie że sport i zawody sportowe ciągle są niezbędnym elementem w prawidłowym rozwoju społeczeństwa.

Uprawianie sportu jest i dziś bardzo potrzebne. Postęp cywilizacyjny przyczynił się poniekąd do znacznego ogrania sprawności fizycznej społeczeństwa. Otyłość staje się coraz bardziej powszechną chorobą, a sport zaczyna się ograniczać głównie do kibicowania współczesnym gladiatorom. Dlatego wzrasta znaczenie funkcji edukacyjnej zawodów sportowych. Ich przebieg jest szeroko propagowany w mediach. Dzięki temu dobrze zarabiający sportowcy są przykładem dla młodych ludzi jak osiągnąć sukces. Jednocześnie przesyt globalizacją wywołuje powstawanie trendów nacjonalistycznych i potrzebę odnoszenia sukcesu. Dzięki temu, jak w starożytnym Rzymie, wzrasta zapotrzebowanie na igrzyska, a ilość przeróżnych zawodów sportowych jest coraz większa.

Na świecie, a głównie w Europie najbardziej popularnym sportem jest piłka nożna. Zapewne dlatego, że jest bardzo widowiskowym spektaklem. Poza tym sporty drużynowe rządzą się nieco innymi prawami niż sporty indywidualne. Na końcowy sukces ma wpływ cała drużyna, a w zasadzie cały sztab reprezentacji. Od kucharza i kierowcy autobusu po lekarzy, masażystów, analityków i trenerów. Dzięki temu sukces drużyny piłkarskiej jest niczym zwycięstwo narodowe, całego państwa a hasło "Łączy nas piłka" pomaga utożsamić się kibicom z ich ukochaną drużyną. Dotyczy to tak samo lokalnych drużyn piłkarskich, jak i reprezentacji.

Kibice drużyn klubowych mają z resztą nie tylko wymiar lokalny. Czołowe kluby piłkarskie przyciągają fanów nie utożsamiając ich jedynie z danym regionem. Zresztą skład zawodników klubów piłkarskich nie ma za wiele wspólnego z siedzibą klubu. Oczywiście kluby prowadzą szkolenie przyszłych zawodników. Szkółki piłkarskie prowadzą nabór młodzików nie tylko w rejonie, gdzie jest  stadion klubu. Są drużyny które prowadzą szkolenia przyszłych piłkarzy na całym świecie. Jednak najpopularniejszym sposobem pozyskania zawodników jest ich kupowanie od innych klubów, nie tylko w kraju, ale i na całym świecie.

By ich "kupić" i ściągnąć do drużyny potrzebne są pieniądze. Dlatego ważny jest odpowiedni show wokół rozgrywek ligowych by przyciągnąć odpowiednich sponsorów. Po prostu piłką nożną rządzą pieniądze, a stadiony, zawodnicy i relacje w mediach wyglądają jak jednak wielka reklama.

Mecze muszą przyciągać kibiców i sponsorów. Liczy się wygrana nie tylko ta sportowa, ale i ta dotycząca frekwencji  na stadionie i oglądalności w mediach. Jeżeli mecze drużyny przyciągają dużą liczbę kibiców, to klub ma pieniądze z biletów, relacji w mediach i z reklamy. Sponsorzy chętnie inwestują w taki klub, a on ma pieniądze na kupowanie kolejnych piłkarzy i edukowanie własnych piłkarzy w klubowych szkółkach piłkarskich. Kluby sportowe stają się potężnymi firmami, o znaczeniu międzynarodowym. Zatrudniają najlepszych piłkarzy, szkoleniowców z całego świata. Współorganizują również własne kluby kibica. Często mówi się, że widownia to dodatkowi zawodnicy. Atmosferę na stadionie tworzą kibice. Często od ich dopingu zależą wyniki meczu. Gwizdy deprymują przeciwnika, a oklaski i chóralne śpiewy i odpowiedni doping "uskrzydlają" własną drużynę. Kluby przygotowują swoim kibicom odpowiednie gadżety. Kibice mają flagi, szaliki klubowe, odpowiednie trąbki, syreny, specjalne koszulki, by jak najdokładniej móc identyfikować się z własną drużyną.

Znaczna część kibiców nie przychodzi na mecze, aby oglądać dobre zawody sportowe. Przychodzą by kibicować "swoim". Kibice obu drużyn, które odbywają mecz rywalizują między sobą w sposobie kibicowania. Kto będzie głośniejszy. Kogo bardziej będzie widać. Często towarzyszy temu agresja, bijatyki, brak szacunku dla ducha sportu i zawodników. Kibice zapominają, że "ich" drużyna składa się jedynie z "najemników", którzy mają kontrakty z klubem na jeden sezon, lub  maksymalnie kilka lat. Rywalizacja kibiców często nie ma nic wspólnego z tym co reprezentuje drużyna której kibicują. Organizują "ustawki" podczas których kibice różnych drużyn bijatyką sprawdzają "wartość" ich "kibicowania". Kluby odcinają się od takich kibiców nazywając ich kibolami. Środowiska kiboli przyciągają środowiska przestępcze, a burdy stadionowe odpychają miłośników sportu od chodzenia na mecze, a wraz z nimi odchodzą sponsorzy. Przez takie działania wiele klubów piłkarskich, nawet dobrych z tradycjami, ma problemy spowodowane zachowaniem własnych kibiców.

Zupełnie innym kibicowaniem cieszą się piłkarskie reprezentacje państw. Ich skład jest wybierany przez specjalnych trenerów-selekcjonerów, którzy z rodzimych piłkarzy klubowych i tych co grają za granicą rekrutują drużynę narodową. Podczas meczy jest "zawieszona" zawiść klubowa, a mecze reprezentacji stają się "świętem narodowym" dla kibiców wszystkich klubów. Kibolom podczas meczy miedzy państwowych rzadko udaje się wywołać burdy na stadionach. Wśród kibiców dominują barwy narodowe, a zawody sportowe bardziej przypominają starożytne igrzyska, z prawdziwym duchem sportu. By podnieść rangę takich imprez organizowane są poza stadionami specjalne strefy kibica, a całe rodziny mogą bezpiecznie dopingować własnej reprezentacji.

Podczas ważnych meczy reprezentacji pustoszeją ulice, a większość z nas dopinguje naszej drużynie narodowej. Na stadionie, gdzie odbywa się mecz, w strefach kibica, w pubach ze znajomymi, czy w domach przed telewizorem. W tym okresie, zwłaszcza Mistrzostw Europy, czy Mistrzostw Świata w sklepach są dostępne odpowiednie gadżety kibica. Flagi, szaliki, czapki, kubki, szklanki, trąbki, breloczki, zdjęcia piłkarzy z reprezentacji. Pojawiają się one u kibiców nie tylko tych zgromadzonych na stadionach i w strefach kibica. Flagi są wywieszane przed domami, na samochodach, nosimy na co dzień czapki, szaliki z barwami narodowymi. Wszyscy jesteśmy wówczas kibicami. Wspieramy naszą drużynę. Identyfikujemy się z nią.

Takie kibicowanie wzmacnia patriotyzm, wyzwala potrzebę uprawiania sportu, jednoczy ludzi, przyjaciół, rodziny. Mecze lubimy oglądać w większym gronie. Jest to więc okazja do spotkań. Wspólne przeżywanie meczy wyzwala w nas dodatkowe emocje. Nawet skrajni politycy omawiając wydarzenia sportowe w mediach nie skaczą sobie do oczu. Można się zgodzić ze sloganem: "Łączy nas piłka".

Podobno w naszej rodzinie wydarzenia sportowe od zawsze wyzwalały emocje i były okazją do spotkań rodzinnych. Wspólnie oglądano występy naszych lekkoatletów na olimpiadzie. Walki bokserów, wyczyny żużlowców, czy Kolarski Wyścig Pokoju. Tata często opowiada, że gdy jeździł Szurkowski, Szozda czy Sójka bardzo popularna była gra w kapsle, w którą dzieci grały na niemal każdym podwórku. Występy Ireny Szewińskiej, walki legendy wagi ciężkiej Lucjana Treli czy braci Skrzeczów są ciągle omawiane przez naszych dziadków i rodziców. Najwięcej emocji jest oczywiście wokół piłki nożnej. Mecze klubowe o Mistrzostwo Polski, rozgrywki o puchar UEFA. przeżywają ciągle chociaż minęło tyle lat.

Również w moim domu staram się kontynuować tę tradycję. Oglądanie naszych sportowców dobrze wpływa na nasze dzieci. Jest zachętą do uprawiania sportu. Świetnie do tego nadaje się piłka siatkowa. Ta dyscyplina jest wolna od burd kibiców wiec można bezpiecznie oglądać mecze na żywo. Są odpowiednio przygotowane hale sportowe, a mecze są organizowane z należytą oprawą. Są specjalni DJ-je, którzy kierują dopingiem, a kibice nagradzają brawami zawodników obu drużyn. Nawet przegrany mecz dostarcza satysfakcji, gdy widzimy ile serca siatkarze wkładają w potyczkę. Sportowa rywalizacja, gra fair play, możliwość chellenege'u, to wyróżnia tę dyscyplinę. Może dlatego  że jest to sport bezkontaktowy, a może że nasze reprezentacje kobieca i mężczyzn odnosi teraz dy że sukcesy zarówno klubowe jak i reprezentacji.

Za tydzień ruszają kolejne Mistrzostwa Świata w piłce nożnej. Może warto zorganizować w domu strefę kibica. Zaprosić znajomych, rodzinę by wspólnie uczestniczyć w kolejnym święcie piłkarskim.