Covidiota to fenomen słowotwórczy, który w niespełna rok stał się popularny na całym świecie. Encyklopedie i słowniki określają słowo "covidiota" jako pejoratywne określenie osoby podważającej istnienie pandemii Covid-19, negującej potrzebę stosowania się do obostrzeń antypandemicznych, a przede wszystkim zagorzałego wroga szczepień zapobiegających tej chorobie. Traktują one cały szum wokół Covid-19 jako spisek korporacji produkujących szczepionki. Traktują lekarzy ratujących zdrowie chorych na koronawirusa, na równi z mordercami z obozów koncentracyjnych w czasach II Wojny Światowej. Rozsiewają kłamstwa o chipach wstrzykiwanych razem ze szczepionką.

 

Covidiota to nie jest człowiek poruszający się w sferze faktów i opracowań naukowych. Hasło przewodnie covidiotów jest: "nie bo nie". Wypowiedział je na międzynarodowej konferencji GLOBSEC w Bratysławie pierwszy obywatel IV RP pan Andrzej Duda, czym postawił w osłupienie wszystkich uczestników spotkania. Czy prezydent to covidiota? Nie! Przecież on się podobno zaszczepił! 

 

Z covidiotą nie da się rozmawiać merytorycznie. Czołowi covidioci głoszą swoje "przekonania" z niemerytorycznych powodów pozamedycznych. Są jak ludzie którzy twierdzą, że Ziemia jest płaska. Robią to dla poklasku sekty buntu przeciw wszystkiemu co jest zgodne z prawem, nauką i zasadami współżycia społecznego. Nawet sami politycy uzurpujący sobie prawo do przejęcia przywództwa nad tą sektą mówią, że panuje w niej "gen sprzeciwu". Tak wypowiedzi aspirującego do bycia pierwszym covidiotą IV RP tłumaczył wiceminister zdrowia, Waldemar Kraska. 

 

Jeszcze dalej w swoich ocenach zjawiska covidiotów porusza się w swoich wystąpieniach minister szkolnictwa, Przemysław Czarnek. Winą za pojawienie się "genu sprzeciwu" obarcza lekarzy mówiących o tym co dzieje się w szpitalach, ile ludzi umiera i że liczba zgonów wśród zaszczepionych jest niewielka. To dla pana Czarnka jedynie tępa propaganda wywołująca sprzeciw wśród przekornych Polaków. Wypowiedzi i działania polityków PiS - Anny Sierakowskiej, Janusza Kowalskiego, czy Marcina Horały pomińmy milczeniem. Mówią co innego i robią co innego. Tak przynajmniej o sekretarzu stanu w Ministerstwie AP powiedział poseł Cymański. Z jednej strony zachowuje się jak covidiota, z drugiej zaszczepił się już trzecią dawką. Również działania TVP w tym zakresie należy pozostawić bez komentarza. Promowanie Edyty Górniak, która ciągle powtarza, że w szpitalach zakaźnych leżą jedynie statyści najlepiej świadczy na co propaganda PiS przeznacza pieniądze z naszych abonamentów RTV i z wielomiliardowych dotacji rządowych.

  

Pod koniec lat siedemdziesiątych znajomy, który mieszkał wówczas w Londynie był przerażony wojną między różnymi grupami młodzieży. Toczyła się na ulicach miasta, a przede wszystkim w metrze.  Takie zorganizowane bojówki jednoczyły się w ramach dzielnic i osiedli, klubów sportowych, rodzajów muzyki i zespołów muzycznych, a nawet zwolenników określonych fryzur. Być może nie wszystko wówczas rozumiał, ale podkreślał, że widział jak w metrze do bitwy między sobą stanęli jedni, którzy mieli jednego irokeza i drudzy którzy mieli dwa. W Polsce potrzeba walki jest od lat realizowana w ustawkach kiboli różnych klubów piłkarskich, zwanych szalikowcami. Teraz w tego typu antagonizmy wciągnięto w problemy związane z pandemia i jej zwalczaniem.  

 

Dzięki ustawkom kiboli mafie przestępcze pozyskują swoich żołnierzy, gotowych do pracy dla nich. Z czasem ludzi chętnych do bijatyk zaczęli pozyskiwać politycy, głównie z tak zwanej prawicy. Przymykając oko na ich przestępczość lub utrzymując ich finansowo, stworzyli zaplecze gotowe do bijatyk ulicznych i burd. Widzieliśmy to przez lata na protestach niektórych związków zawodowych, czy Marszach Niepodległości. To "pożyteczni" bandyci, gotowi bić kobiety ze strajku kobiet, migrantów i obcokrajowców mieszkających w Polsce, ludzi należących do społeczności LGBT, lekarzy pomagających migrantom na granicy z Białorusią, czy osoby oczekujące w kolejce na szczepienie przeciw covid. To zaplecze przypomina "aktyw robotniczy" bijący studentów w marcu 1968 roku. 

Tak jak wówczas. W imię doktryny: dziel i rządź!

Nieuprawnione jest myślenie, że covidiotę można stworzyć wyłącznie poprzez działania propagandowe. Nawet Hitler tworząc swoje zaplecze zdolne do prowadzenia II Wojny Światowej oprócz Goebbelsa musiał mieć oparcie w społeczeństwie, w którym istniała nienawiść do innych nacji. Goebbels mógł jedynie tę nienawiść podsycać. Covidiotów nie stworzyło TVP, wypowiedzi polityków PiS, czy spisek antypolski Putina. Ludzie podważający naukę, zwłaszcza medycynę istnieją od wieków. Dla jednych jest to religia, tak jak u Świadków Jehowy, dla innych metoda postrzegania świata polegająca na wypieraniu ze swojej świadomości oczywistych faktów. Chociażby takich, że Polska ma najwyższą covidową umieralność na świecie z powodu niskiej wyszczepialności. Nie do pominięcia jest również istnienie medycyny alternatywnej, nie opartej o żadne opracowania medyczne. Skoro w PiS są osoby zarabiające duże pieniądze na znachorskim leczeniu dzieci i osób ciężko chorych, to oczywiste jest, że jako partia będą oni tworzyć, wspierać i kreować covidiotów. Tak samo jest w społecznościach lokalnych, w który niechęć do oficjalnej służby zdrowia tworzy się na potrzeby lokalnych szamanów. Wykorzystuje się przy tym potoczne plotki, niską inteligencję ludzi i skłonność do wiary w cuda.     

Istnieje przekonanie covidiotów, że osoby osoby, które się szczepią są słabej wiary. To oczywista reakcja osób, które w takim przekonaniu utwierdziły słowa z ambon w wielu Kościołach  głownie katolickich. Nie jest to odosobnione podejście. Osoby chcą w wierze upatrywać to co chcą żeby ich spotkało. W hymnie Trisagion (Święty Boże, Święty Mocny) śpiewanego zawsze podczas adoracji krzyża podczas nabożeństwa w Wielki Piątek widzą gwarancję dla siebie "przed nagłą i niespodziewaną śmiercią". Wierzą w ten cud i nie robiąc nic, aby to ich nie spotkało. To jest jak klasyczny dowcip o oczekiwaniu pomocy Pana Boga podczas powodzi. Osoba która była na dachu domu podczas powodzi nie wchodzi do łódki, która przypłynęła po nią. Gdy spotyka się w niebie z Panem pyta się czemu jej nie pomógł. Nie może zrozumieć, że właśnie Pan Bóg osobiście wysłał łódź ratowniczą, żeby ją uratować. Dla nas taką łodzią ratowniczą są szczepionki przeciw koronawirusom. Niestety covidioci tego nie rozumieją.

Wiele osób potrzebę szczepienia w celu osiągnięcia odporności zbiorowej i zaprzestania warunków do mutowania wirusa widzi w Przykazaniu Miłości. Czytamy o tym w 22 rozdziale Ewangelii Św. Mateusza, w 39 wersecie jako drugie najważniejsze przykazanie. "Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego". To jasne przesłanie, że covidioci nie działają jedynie przeciw sobie. To nie jest wyłącznie świadome dążenie do samodestrukcji. To jest działanie przeciw bliźnim, przeciw społeczeństwu. Można to powiązać z piątym przykazaniem przytaczanym w Starym Testamencie dwukrotnie. Nie zabijaj! To przykazanie mamy w Księdze Wyjścia w Dekalogu i w Księdze Powtórzonego Prawa. Z tego Przykazania chętnie korzystają osoby nakazujące kobietom w Polsce rodzenie obumierającego, uszkodzonego genetycznie płodu, narażając ich życie na śmierć z powodu sepsy. To te same osoby, które wpływając na rząd doprowadziły (poprzez jego zaniechania w służbie zdrowia) do śmierci ponad 170 tys. Polaków, z powodu koronawirusa i upadku służby zdrowia wywołanej pandemią. Wielu z nich jednocześnie wspiera covidiotów. 

Covidiota to nowe słowo. Przeglądając pyskówki publikowane w internecie dotyczące koronawirusa, można natrafić na nazwanie covidiotą osoby, która jest świadoma istnienia zagrożenia związanego z pandemią i która się zaszczepiła. Ma to na celu osłabienie pozycjonowania tego pejoratywnego słowa. Zmniejszenie jego jednoznaczności. Wprowadzenie dezinformacji. To jak dzieci w piaskownicy, które obrzucają się wzajemnie inwektywami. Covidioci często parają się hejtem. Atakowani są lekarze i pielęgniarki z punktów szczepień. Nie oszczędza się również tych co ratują ludzkie życie w szpitalach zakaźnych. Działania covidiotów w internecie przypominają ustawkę zorganizowaną przez rząd PiS. 

 

Kolejną ustawką są niedawne przepisy nakazujące pracodawcom, restauratorom, hotelarzom, kierowcom pojazdów komunikacji miejskiej, a nawet księżom eliminowanie z życia publicznego osób niezaszczepionych. Rząd zaleca kolejne restrykcje nie dając jasnych przesłanek do ich egzekwowania. Jednocześnie członkowie PiS porównują osoby, które mają kontrolować Certyfikaty Covidowe do działań gestapo zaprowadzających tym razem segregację sanitarną. Tak PiS buduje kolejne konflikty w społeczeństwie wykorzystując do tego pandemię.

Organizując wojnę między zaszczepionymi, a covidiotami po raz kolejny rząd PiS tworzy Polakom kryzys, którym chce sterować. Byłoby to żenująco śmieszne, gdyby nie śmierć kolejnych tysięcy Polaków, płonące punkty szczepień, czy napady na osoby oczekujące w kolejce na szczepienia. Do tego dochodzi brutalny hejt na lekarzy, i bijatyki z osobami chcącym egzekwować od innych noszenie maseczek.

Premier Morawiecki podobnie jak czołowi przedstawiciele Zjednoczonej Prawicy tłumaczą opieszałość we wprowadzaniu restrykcji pandemicznych "niemożnością podejmowania decyzji z uwagi na strach przed protestami covidiotów". Innym razem mówią, że ich paraliż decyzyjny jest spowodowany zagrożeniem "większości parlamentarnej". W ten sposób sami przyznają, że partyjny beton* trwających przy korycie jest ważniejszy od polskiej racji stanu. Jasno wynika, że dalsza władza rządu Jarosława Kaczyńskiego zależy bezpośrednio od covidiotów. Należy zadać podstawowe pytanie: 

 

W wakacje w 1999 roku kuzyn zaprosił mnie do Rzymu. Pracował tam na budowie jako nielegalny gastarbeiter. W kilka osób, Polaków, wynajmowali mieszkanie w centrum Rzymu. Pochodzili głównie ze wsi, dlatego latem większość z nich wyjeżdżała do Polski i mieszkanie stało puste. To była okazja na spędzenie atrakcyjnych wakacji. Zwiedzanie połączone z plażowaniem nad Morzem Tyrreńskim, na którego plaże dojeżdżało się metrem, którego stacja była oddalona zaledwie o kilkadziesiąt metrów. Mnie zawsze w takim nowym miejscu ciekawi kultura, zwyczaje, a szczególnie podejście do wiary. Tym razem dotyczyło to Włochów i Polaków na emigracji zarobkowej w Wiecznym Mieście - Stolicy Świata - gdzie jest ponad 400 kościołów w tym 12 bazylik, jednych z największych na świecie. 

 

Najbliżej naszej kwatery była prowadzona przez Salezjan Bazylika di Santa Maria Ausiliatrice. Byłem wówczas silnie związany z prowadzonym przez Salezjan kościołem Św. Teresy w Łodzi, dlatego poszedłem tam pełen wiary i zaufania, jak do swojego kościoła. Wielkim zdziwieniem było dla mnie, że na tzw. sumie, najważniejszej niedzielnej mszy, było zaledwie kilka osób, i to razem z nami. Widząc puste wnętrza kościoła kuzyn stwierdził, że on ze znajomymi chodzi na msze gdzie indziej. Do "polskiego" kościoła.

Gdy drążyłem temat, kuzyn wskazał, że czasem zagląda do kościołów "bliźniaczych" na Piazza del Popolo. 

 

- Dlaczego tam? -zapytałem.

- Bo tamci księża dają nam pracę. - odparł

 

Korzystając z okazji, będąc wówczas katolikiem poszedłem do spowiedzi u będącego tam polskiego księdza. Wizyta w konfesjonale nie przypominała typowej spowiedzi. Ksiądz od razu przejął inicjatywę wypytując mnie o mój zawód i na jak długo przyjechałem. Okazało się że kościół ten pełnił rolę biura pośrednictwa pracy, nielegalnej pracy, gdzie Włosi mogli nabyć "darmowego" Polaka do różnych robót. Oczywiście w sierpniu 1999 roku i tam było pusto, dlatego w następną niedzielę wybraliśmy się do Castel Gandolfo na spotkanie z Janem Pawłem II. 

 

Jeziora powulkaniczne mają niezwykły urok. Na północ od Rzymu znajduje się Jezioro Bracciano, na południe Jezioro Lago Albano, a nad nim letnia rezydencja papieży w Castel Gandolfo. Na mszę z Janem Pawłem II zaspaliśmy i byliśmy na miejscu w momencie, gdy otwierano wejście na dziedziniec rezydencji. Mimo to bez trudu dostaliśmy się do środka, a nawet nie mieliśmy żadnych problemów, aby dotrzeć pod samo okno papieskie. Na placu dominowała wycieczka rowerowa turystów ze Szwajcarii. Na plac weszli razem z rowerami w typowych ubraniach kolarskich. Widać było, że byli przejazdem i "wpadli przy okazji" aby "zwiedzić" papieża z Polski. Nie odnalazłem tam atmosfery modlitwy. Raczej była atmosfera show i to niekoniecznie religijnego. 

 

Moja wizyta w Wiecznym Mieście w 1999 roku obudziła we mnie smutne refleksje. Pojawiło się pytanie: w jakim stopniu Chrystus będzie atrakcyjny dla człowieka w nowym milenium? Należy przy tym zauważyć, że pod koniec XX wieku potrzeba wiary zwłaszcza w Polsce była na zupełnie innym poziomie niż dziś. Polska zrywała wówczas kajdany komunizmu. Wiele osób "rehabilitowało się" manifestując swoją przynależność do Kościoła katolickiego. Jednocześnie w kościołach było jak na wiecach wyborczych. Polityczne kazania nagradzano oklaskami. Równolegle pojawiło się pojęcie "Pokolenie JP II" utożsamiane z "młodzieżą oazową". Jednak we Włoszech 1999 roku już było widać dystans do kościoła i wiary. Po prostu w Europie liberalizm zaczął mieszać się z libertynizmem. Przykładem tej degrengolady we Włoszech był wybór na premiera Berlusconiego. Było żenujące, że swoja sławę zawdzięczał skandalom obyczajowym i rozwiązłym stylem życia.

Od moich wakacji w Rzymie minęło 20 lat. Z perspektywy czasu widzę jak dzisiejsza Polska przypomina tamte Włochy. W przeważającej części młodzież kieruje się w swoim życiu "atrakcyjnością" wyborów. Dla nich życie jest jak gra w Super Mario. Podejmują zero-jedynkowe decyzje w oparciu o egoistyczne korzyści z fajnego spędzenia czasu. Odrzucają oni tradycję i wartości jakie przekazali im rodzice, a motorem do działań jest internet i środowisko ich rówieśników. Wielu z nich stało się pracoholikami dążącymi jedynie do optymalizacji zysków za wszelką cenę, a każdą wolną chwilę chcą spędzać jedynie na fajnej rozrywce. Każde zbyt skomplikowane działania polegające na planowaniu życia, ocenie postaw od strony etycznej jest odrzucane na rzecz życia z dnia na dzień. Ich postawy można parafrazować hasłami: "róbta co chceta", czy "alleluja i do przodu". Jednocześnie doszło do radykalizacji skrajnych postaw. Są nimi "lewacy" - zacięci wrogowie kościoła dla których wszystko co jest związane z wiarą jest złem, i "narodowcy" dla których Polska jest krajem jednego wyznania, a każdy "inny" to zdrajca i wróg.

 

Od wieków kościoły zabiegały o wiernych. Podkreślały swoją pozycję wielkością budowanych kościołów i ich wystrojem. Żeby być być atrakcyjnym organizowały różne święta, odpusty i jarmarki. Wszystko to dla przyciągnięcia jak największej liczby wiernych. Gdy dr Marcin Luter zapoczątkował reformację i powstanie Kościoła ewangelicko-augsburskiego zbudował go na Piśmie Świętym i wierze, nie na złoceniach i malowidłach. Z pewnością dla postaci Moryca Welta z "Ziemi Obiecanej" Władysława Reymonta. był to problem.

 

Myślę że ten fragment tekstu Ziemi Obiecanej w znacznym stopniu otwiera spojrzenie na dzisiejsze oczekiwania co do spędzania niedzieli.

Kościół, a przede wszystkim Chrystus to nie jest panna na wydaniu, żeby była atrakcyjna. Oczywiście przygotowujemy naszą młodzież, często zagubioną i zbuntowaną, do tego, żeby była aktywną częścią naszego Kościoła. Już Luter zapoczątkował i pielęgnował zwyczaj celebrowania choinki w święta Bożego Narodzenia. Co roku w naszych kościołach odbywa się Adwentówka dla dzieci podczas której dzieci i młodzież odgrywają scenę narodzin Chrystusa. W niektórych parafiach odbywają się Wieczerze Sederowe dla uczczenia Święta Paschy. Podczas nabożeństw, w każdą niedzielę dzieci i młodzież uczestniczą się w szkółkach niedzielnych. Młodsze dzieci mają zapoznają się z Pismem Świętym poprzez zabawy. Starsze uczestniczą w quizach i grach podczas których doskonalona jest wiedza z Pisma Świętego i pism Lutra. Do tego trzeba podkreślić, że w parafiach ewangelickich panuje domowa atmosfera, w której nikt nie jest osamotniony.

 

Najmniejszym problemem jest to, czy przeciętny Polak w XXI wieku chodzi do Kościoła. Istotne jest czy Pan Bóg jest obecny w jego życiu? Dr Marcin Luter, żeby przybliżyć ludziom Pana Boga tłumaczył Biblię na język, którym się posługiwali się na co dzień. Podążając tym wzorem Towarzystwo Biblijne wydało w 2018 roku w nowym tłumaczeniu Biblię Ekumeniczną. W ten sposób wszystkie Kościoły zrzeszone w Polskiej Radzie Ekumenicznej wspólnie z Kościołem katolickim maja obecnie jednobrzmiący tekst Pisma Świętego.To kończy wszelkie nieporozumienia, a wierni mają aktualny powszechnie zrozumiały przekład. To z pewnością krok w dobrą stronę. Teraz istotne jest by młodzi ludzie zechcieli czytać Biblię. Tak jak czytają i powołują się na Konstytucję. Przecież w Biblii znajdą odpowiedź na wiele intrygujących ich pytań. Może jak na początku Reformacji dzięki Ewangelii odnajdą swoje życie w Chrystusie. 

 

Może warto o tym pomyśleć w Adwencie przygotowując się do Narodzin Chrystusa w Nazarecie.

Ja już wiem co kupię swoim dzieciom pod choinkę.

 

Młodzi zdrowi mężczyźni oblepiający samolot lecący do cywilizacji. Trzymający się skrzydeł, kół, lotek steru ogona samolotu. Są przerażeni. Wyglądają jak dziecko porzucone przez rodziców. Te zdjęcia z lotniska w Kabulu na długo zapiszą się w naszej pamięci. Co prawda nie są tak wstrząsające jak te sprzed 20 lat, z tragedii w World Trade Center, ale z pewnością obudzą istotne refleksje. 

Co się stało?

Kto wyciągnął im wtyczkę do raju demokracji liberalnej?

Dlaczego są skazani na czeluści przepaści w państwie wyznaniowym, w którym pewnie wielu z nich zginie, lub utraci swoją tożsamość?

 

Afganistan to obszar ciągłej wojny. W XVIII wieku były to wojny rosyjsko-perskie. Wiek XIX to ciągłe wojny o wpływy na tych terenach prowadzone głównie przez Rosjan i Brytyjczyków. Konflikty te zakończono dopiero porozumieniem w roku 1907 roku, dokonując podziału stref wpływu w tym rejonie świata. Przełom XIX i XX wieku to wojny Afganistanu z Wielką Brytanią. Zakończyły je dwustronne porozumienie w 1921 roku, a Afganistan stał się niepodległym państwem. Nie było to jednak trwałe państwo. Afganistan nie uznawał granicy z Pakistanem i w 1950 roku doszło do tak zwanej wojny granicznej. W wojnie tej Afganistan był wspierany przez Rosję, a po drugiej stronie były Indie Brytyjskie. Po tej wojnie Rosjanie swoimi działaniami wspierali socjalistyczno-liberalne zmiany w zaprzyjaźnionego z nimi Afganistanu, ale w 1973 roku doszło do zamachu stanu, w efekcie do wojny domowej. W walce o władzę wyłoniło się kilka ugrupowań wspieranych przez państwa ościenne. Do rywalizacji o wpływy dołączyły Chiny szkoląc i wspierając partyzantkę maoistowską, oraz Amerykanie budując ruch antykomunistyczny oparty o Islam. Żeby zachować swój teren wpływów, w 1979 roku doszło do najazdu Afganistanu przez wojsko ZSRR.

 

Rozpoczęło się "cywilizowanie"  Afganistanu przez Sowietów. Oczywiście działania te były torpedowane przez Wielką Brytanię i USA. Tworzenie opozycji przeciwstawiającej się wpływom komunistycznego ZSRR oparto o budowę silnych ośrodków islamskich wspieranych przez USA i Wielką Brytanię. Szkolono bojowników islamskich, dostarczono im broń. W niektórych rejonach nadal działała pro Chińska partyzantka maoistowska. W efekcie w 1989 roku górzysty Afganistan uwolnił się od Sowietów. Od 1990 roku oficjalnie Afganistan stał się państwem Islamskim z demokratyczną konstytucją. W 1992 roku konstytucję odrzucono, a Afganistan stał się Islamską Republiką Afganistanu, w której prawo konstytucyjne zostało zastąpione prawami koranu. Partyzantka maoistowska przekształciła się w zbrojne ugrupowania talibów, przy czym z Chinami łączyły ją już jedynie dostawy broni. 

 

Islamski Emirat Afganistanu trwał w Afganistanie do 2001 roku. Jego istnienie zakończyła interwencja zbrojna wojsk NATO, która była odwetem po ataku terrorystów bin Ladena na WTC i Pentagon. Żeby uniknąć błędów Sowietów pacyfikacja Afganistanu przez NATO nie była skierowana przeciw Afgańczykom, ale przeciw terrorystom bin Ladena, odpowiedzialnym za atak na Amerykę. To było trudne do przeprowadzenia w kraju doświadczonym w walce partyzanckiej, gdzie każdy, nawet dziecko nosi broń. W miastach wprowadzono prawa bliskie demokracji. Najbardziej skorzystały na tym afgańskie kobiety. Odkryły swoją twarz, mogły pracować, uczyć się, swobodnie poruszać bez asysty "właściciela". Studia na uczelniach zagranicznych otworzyły Afgańczykom oczy. Amerykanie wpompowali miliardy dolarów w odbudowę i modernizację kraju. Afganistan zmierzał w stronę liberalnego, nowoczesnego państwa demokratycznego. Zastąpienie fundamentalizmu islamskiego cywilizowanym państwem prawa opartym o liberalną konstytucję wydawało się sukcesem operacji kierowanej przez Stany Zjednoczone.

Od 2001 roku kiedy do Afganistanu wkroczyły wojska NATO, równolegle do działań bojowych rozpoczęto prace nad stworzeniem struktur policji lokalnej i wojska opartego wyłącznie o ludność miejscową. Z jednej strony w postępował rozwój cywilizacyjny, z drugiej budowano od podstawy elementarne struktury państwowe. Wydawało się, że taki kierunek da gwarancję do trwałego uwolnienia Afganistanu od lokalizowania obozów szkolących terrorystów. Początek był trudny. Nowo wyszkoleni żołnierze Afgańscy po kilku miesiącach atakowali tych co ich szkolili. W takich atakach zginęło wielu Amerykanów. Wymuszenia rozbójnicze i korupcja były powszechne. Kiedy w 2011 roku udało się Amerykanom zlokalizować i zabić bin Ladena, pojawiły się pierwsze przymiarki do opuszczenia Afganistanu przez wojska NATO. Tym bardziej, że nasiliły się konflikty regionalne prowokowane przez kolejne rządy. W 2020 roku w Dausze prezydent Trump porozumiał się z talibami odnośnie warunków wyjścia wojsk USA z Afganistanu. Miało ono nastąpić 1 maja 2021 roku. To porozumienie ostatecznie zrealizował prezydent Biden. 

 

Należy podkreślić, że cywilizacja Afganistanu przez państwa należące do NATO wydawała się przebiegać się normalnie. W dużych miastach społeczeństwo uczono przestrzegania zasad demokratycznego państwa prawa. Jednak na prowincji władze nadal były w rękach talibów. Jak to zauważają komentatorzy od dwu lat nie zginął tam ani jeden żołnierz NATO, a do szkół państwowych chodziło już 6 mln. dziewcząt. Kto mógł przypuszczać, że w dwa tygodnie po wyjściu Amerykańskich wojsk talibowie zdobędą bez walki cały kraj razem z magazynami pełnymi amerykańskiego uzbrojenia pozostawionym do obrony siłom rządowym. Jak to zauważył prezydent Biden "to nie mieści się w głowie, że Afgańczycy tak łatwo zrezygnowali ze swojej konstytucji demokratycznej i bez walki poddali się państwu wyznaniowemu talibów". Przecież żołnierze Afgańscy, regionalna policja cały czas dostawali pensje od Amerykanów. Czy to nie jest usprawiedliwieniem, dla prezydenta USA, który zrozumiał, że nie ma sensu dalej wysyłać amerykańskich żołnierzy do państwa, którego obywatele nie chcą walczyć o utrzymanie swojego demokratycznego państwa prawa? 

Dlaczego młodzi Afgańczycy zamiast bronić konstytucji swojego kraju przed fundamentalistami religijnymi, wolą uczepić się samolotu, który zabierze ich do cywilizowanego świata demokracji? Przecież mogli obronić ten styl życia u siebie.

 

Nie bez powodu nasze rozważania dotyczące wyboru przestrzegania konstytucji lub Biblii rozpoczęliśmy od szerokiej analizy sytuacji w Afganistanie. W Polsce też z poświęceniem walczyliśmy o demokrację przed 1989 rokiem. Niepodległość dały nam wybory do Sejmu kontraktowego. Przez 32 lata budowaliśmy liberalne państwo demokratyczne. W porozumieniu wspólnie wypracowaliśmy własną Konstytucję. Byliśmy wzorem i leaderem dla państw z naszego rejonu. Podpisaliśmy Konkordat z Watykanem. Staliśmy się szanowanym członkiem Unii Europejskiej, oraz aktywnym sprzymierzeńcem w NATO. Polacy pełnili wiele ważnych funkcji w instytucjach europejskich i w NATO. Teraz pozwoliliśmy, aby to wszystko w krótkim okresie zniszczyła nam jedna partia, a w zasadzie jeden człowiek. Wykorzystując Kościół katolicki stworzono w Polsce niedemokratyczne państwo wyznanie oparte  o wartości stworzone przez sprytnych PR-owców, doskonałych w sztuce okłamywania społeczeństwa. 

 

Konflikt jaki narasta w Polsce, który być może doprowadzić nas do wojny domowej, jest taki jak w Afganistanie. Przeciwstawiono liberalną, wykształconą i dobrze zarabiającą społecznością miejską, niewykształconej, wykorzystywanej przez obecny rząd i kościół, ludnością na prowincji. Możliwe, że konflikt ten wynika z tego, że społeczność w miastach ma dość luźny, bądź niechętny stosunek do religii, a mieszkańcy wsi mają bezgraniczne zaufanie do księży katolickich. Księża katoliccy podobnie jak duchowni w Afganistanie są aktywną stroną napędzającą konflikt. Podobieństw jest więcej. Przykładem jest 60 letni Mohammad Karim, który sypiał z 6 letnią dziewczynką, a związek z nią nazywał darem Bożym. Podtekst pedofilski ma tu duże znaczenie. Dla Polskich duchownych walka demokratów z pedofilią księży jest "zorganizowanym atakiem na księży i biskupów" - patrz wypowiedzi bp Jędraszewskiego i o.Rydzyka.

 

Działania obecnego rządu, czy aktywny udział księży katolickich w wojnie z osobami szanującymi prawo i konstytucję musi mieć oparcie przynajmniej w części społeczeństwa. To wynika z badań socjologicznych. Wiele osób, jest po prostu pogubionych we współczesnym świecie. Nie dotyczy to jedynie źle wykształconych mieszkańców wsi, będących pod wpływem miejscowych proboszczów. Potrzeba dokonania wyboru między praworządnością opartą o zasady konstytucji, a postępowaniem zgodnym z zasadami Pisma Świętego jest tematem debat w wielu zborach chrześcijańskich. Nie tylko katolickich. Oczywiście podczas tych debat Pismo Święte jest interpretowane przez konkretnych przewodników duchowych. Wprawdzie osoby te są wybrane do posługi przez daną społeczność, ale w większości są to osoby, które ukończyły znane uczelnie teologiczne. Często wspólne dla różnych wyznań.

Odrzucając prawo oparte na konstytucji, wersetami z Biblii można usprawiedliwić wszystko. Na wersety z Biblii powołują się antyszczepionkowcy, Świadkowie Jehowy w zakresie transfuzji krwi, przeszczepów i przyjmowania preparatów krwiopochodnych. Na Biblię powołują się biskupi katoliccy odnośnie chronienia księży-pedofilów przed wymiarem sprawiedliwości. Nawet premier Morawiecki mówiąc reasumpcji głosowania do skutku podkreślił, że to ich "święte prawo" sejmowej większości. Co w tym świętego? Zwolennicy celibatu duchownych powołują się na Ewangelię Św. Mateusza, a ich adwersarze na list Św. Pawła do Tymoteusza. Wszyscy mają rację! W swojej interpretacji są tak zafiksowani, że nie dopuszczają do swojej świadomości, że w czasach opisywanych w Piśmie Świętym małżeństwo było czymś oczywistym w przeciwieństwie do bezżeństwa uważanego za skazę wywołaną jakąś chorobą. Św. Paweł którego wiele osób (nawet Wikipedia) podaje jako przykład osoby żyjącej w celibacie był przecież wdowcem.

Osoby młode nie znają czasów, gdy w przestrzeni politycznej funkcjonowało pojecie falandyzacja prawa. Było to na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy prezydentem Polski był Lech Wałęsa, a zastępcą szefa jego kancelarii Lech Falandysz. Falandyzacja prawa polegała na naginaniu przepisów prawa i Konstytucji tak żeby uzyskać założony z góry cel. Praktycznie całe obecne rządy PiS na tym polegają. Nic dziwnego. W kancelarii prezydenta Lecha Wałęsy terminował wówczas przez rok Jarosław Kaczyński. Szukaniem luk prawnych, kruczków umożliwiających korzystną interpretację, zajmują się na co dzień adwokaci. To ich praca. Czy jednak wykorzystywanie Konstytucji do narzucania wiernym alternatywnego punktu widzenia jest czymś etycznym? Czy osoba walcząca o prawa kobiet może naruszać mury kościoła, przestrzeń zarezerwowaną dla kultu religijnego?

Ewangelia wg Św. Mateusza (Mt 21 , 15-21) rozstrzyga spór współistnienia prawa państwowego opartego na Konstytucji i przestrzegania zasad wynikających z wiary, wytyczonych przez Biblię. Oba te "regulatory" norm postępowania mogą współistnieć, a nawet powinny. Konstytucja nie może być orężem w walce przeciw nikomu. Tak samo wersety Koranu, czy Pisma Świętego nie należy traktować jak normy prawa świeckiego. Każde ortodoksyjne podejście do wiary budzi śmieszność, niechęć, ignorancję. Nie wynika ona z braku szacunku do Pana Boga, ale z wykorzystywania Go przez różne osoby do celów odbiegających od Istoty jego istnienia i nauczania. Każdy człowiek ma Pana Boga w swoim sercu. Stosunek do niego jest jego sprawą osobistą. Nikt nie ma prawa być pośrednikiem w aplikowaniu Jego na siłę. Nie ma prawa oceniać jak bardzo dany człowiek jest osobą wierzącą. Wiarę nie mierzy się w stopniach. Nie ma znaczenia, czy będzie to czynił biskup Jędraszewski, bin Laden, czy pan Czarnek.  

 

Dekalog jaki dał nam poprzez ręce Mojżesza Pan Bóg rozpoczyna się słowami "Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną". Biblia w rękach człowieka szukającego usprawiedliwienia swojej chorej ideologii jest takim bożkiem, przed którym przestrzega nas Pan w Dekalogi. Judaizm, islam, chrześcijaństwo to nie są religie, które można wykorzystywać do zdobywania i sprawowania władzy.  Budowanie konfliktu użytecznego politycznie, na bazie religii jest czymś niegodnym człowieka wierzącego. Taka osoba jest hipokrytą i cwaniakiem politycznym, obłudnikiem, a nie człowiekiem, którego cechują jakiekolwiek wartości. Ludzie tacy zdradzają Chrystusa jak to uczynił Judasz Iskariota. Odbieranie dzieciom w szkołach prawa do poznawania Konstytucji jest przestępstwem. Zmuszanie ich do czytania książek religii katolickiej jest niczym innym jak terroryzm talibański. Tak czyni PiS, który konfliktując ludzi i wyznania niczym nie różni się od islamskich terrorystów sprzed dwudziestu paru lat.

 

Donald Trump zaufał talibom w Dausze. Uwierzył, że zmienili się oni przez te 20 lat kiedy zostali siłą odsunięci od władzy. Jak do tej pory (17 sierpnia 2021 r.) ich konferencje prasowe są koncyliacyjne. Zapewniają się, że w ich przypadku zakończył się okres wspierania terrorystów dokonujących zamachy na całym świecie. Talibowie podkreślają, że gwarantują amnestię dla dawnych elit demokratycznego państwa prawa i tych co współpracowali z państwami o innej kulturze. Zrobią wszystko, aby nie dopuścić do masowej emigracji. Zdają sobie sprawę, że stworzenie bezwzględnego państwa wyznaniowego opartego o szariat spowoduje ucieczkę z kraju osób najbardziej wykształconych. Tak jak to się dzieje w Polsce, gdzie PiS zachęca do wyjazdu między innymi pracowników medycznych, których traktuje ich jak darmowych niewolników.

 

W wypowiedziach talibów zwraca uwagę słowo amnestia. Funkcjonariuszy PiS nigdy nie było na to stać. Nienawiść do wszystkich, którzy nie tańczą tak jak zagra Kaczyński to cecha ich "wartości katolickich". Mimo to Donald Tusk przestrzegł Polaków przed polaryzacją poglądów. "Nie bądźcie jak oni!" Oczywiście nie oznacza to nadstawiania drugiego policzka, ale nie realizowanie w scenariuszy napisanych na Nowogrodzkiej. To co najbardziej rozwścieczyło polskich talibów podczas protestów kobiet pod koniec 2020 roku była ich powściągliwość w eskalowaniu konfliktu. To dlatego pan Kaczyński wysłał w tłum swoich prowokatorów, bijących po głowach młode dziewczyny metalowymi rurkami. On chciał sprowokować młodzież, żeby w odwecie ruszyła podpalić Żoliborz. To się nie udało. Młodzież tańczyła, była roześmiana, nie dała się sprowokować służbom Kaczyńskiego. 

Nie mógł on wyprowadzić na ulicę swoich wojsk, jak to sugerował w mailu do Dworczyka.

Z pewnością Polaków i Afgańczyków czeka w najbliższym czasie życie w państwie wyznaniowym, pozbawionym praworządności i demokracji. Nie wiadomo kto będzie bardziej radykalny w wykorzystywaniu religii do zdobywania coraz większej władzy.

Kiedy konkwistador XXI wieku minister Czarnek chce przeprowadzić konkwistę w polskich szkołach, aby wprowadzać w nich wartości katolickie, można zadać pytanie, o które wartości chodzi temu profesorowi Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego? Czy marzą mu się nowe wojny krzyżowe z innowiercami, jak to było w średniowieczu, którego nie ukrywa, że jest fanem? Może chciałby razem z panem Suskim ruszyć na podbój Ameryki Północnej, żeby wybić z ich głów praworządność, poszanowanie konstytucji, demokrację i pluralizm? 

 

Przykładów krucjat Kościoła katolickiego jest wiele. Pius XII błogosławił Hitlera, gdy ten nie ukrywał swojej wizji krzewienia chrześcijaństwa w Polsce w 1939 roku. Jan Paweł II błogosławił Alojzego Wiktora Stepinaca, który wspólnie z Miroslavem Filipović - Majstorovićem mordował i palił całe wioski serbskie i boścniackie. Oni się świetnie uzupełniali "w walce o wiarę": mordując innowierców. Franciszkanin Filipović był komendantem obozu koncentracyjnego w Jasenowacu, a błogosławiony Alojzy Stepanic - katem, który specjalnym tasakiem "Serbiak" osobiście zarzynał Serbów. We wspomnieniach opisywał ile to osób był w stanie zabić jednej nocy. Pewnie się przy tym nieźle umęczył, bo Jan Paweł II nazwał go w 1998 roku Męczennikiem i Błogosławionym.

Czynienie ze zbrodniarzy świętych to cecha Kościoła katolickiego. Niestety, dopiero teraz wiele spraw wychodzi na jaw. W ostatnim okresie najwięcej problemów ma Kościół katolicki z ujawnianą pedofilią. Jest coraz mniej księży katolickich, którzy mają czyste sumienie. Jak nie sami gwałcili dzieci, to tuszowali zbrodnie tych, którzy to robili. Jak to powiedział w Porcie Drzewnym P. Rydzyk w obecności P. Ziobry, ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego: "to, że ksiądz zgrzeszył? No zgrzeszył. A kto nie ma pokus?" Słowa te kierował do jednego z duchownych oskarżonego o gwałty na polskich dzieciach.

 

Gwałcenie dzieci przez księży katolickich to zjawisko, które występowało i występuje na całym świecie. Ich bezkarność prowadzi do tak zaawansowanej zuchwałości, że mimo nagłośnionych przestępstw nie zmieniają ciągle swojego postępowania. Oczywiście wszystkiemu są winne media, które niepotrzebnie o tym mówią. W zasadzie można podsumować to wszystko tezą, że Kościół katolicki to zorganizowana grupa przestępcza zajmująca się "praniem" pieniędzy mafii, stręczycielstwem i gwałceniem dzieci, kobiet, duchownych i sióstr zakonnych. Nic więc dziwnego, że uwielbieni przez Jana Pawła II chorwaccy księża śmiało mogli być zbrodniarzami wojennymi. Przecież kler tak jak w przypadku przestępstw seksualnych  jest wyłączony spod prawa. Można ich śmiało beatyfikować i stawiać im pomniki.Czy o naukę takiej kultury katolickiej chodzi panu Czarnkowi? 

 

Katolicką - ponieważ mówienie o panu Czarnku i kulturze chrześcijańskiej byłoby obrazą dla chrześcijan Kościoła powszechnego.

 

Memoriał upamiętniający dzieci, które zginęły w katolickich szkołach rezydencjalnych w Kanadzie - Źródło: Reuters

Obozy koncentracyjne prowadzone przez Kościół katolicki

 

Oficjalnie historia przymusowych szkół dla Eskimosów w Kanadzie ma swoje początki w 1883 roku. Wówczas John A. Macdonald - pierwszy premier Kanady, z pochodzenia Szkot, przemawiając w kanadyjskim parlamencie poruszył problem Eskimosów umieszczonych w rezerwatach. Nazywając ich dzikusami wskazał, że należy zadbać o edukację ich dzieci. Żeby "wybić im z głowy Eskimosa" -  zaproponował odebranie ich rodzicom i przymusowe umieszczenie ich w szkołach zawodowych, gdzie "nabyłyby obyczajów i sposobu myślenia białego człowieka". Wojsko w asyście księży misjonarzy zaczęło odwiedzać wioski Eskimosów, aby odbiera im dzieci. Oficjalnie interesowały ich dzieci w wieku powyżej 10 lat, ale kto miał metrykę urodzenia. Brano więc wszystkie dzieci i wywożono do "szkół" oddalonych o dziesiątki, a nawet setki kilometrów.

 

Eksterminacja miejscowej ludności to zjawisko powszechnie towarzyszące kolonizacji krajów afrykańskich, azjatyckich, czy obu ameryk. W Afryce Południowej masowy apartheid trwał do lat 80. XX wieku. Jednak Kanada nie miała środków i odpowiedniej liczby żołnierzy na wojnę z Eskimosami zamieszkującymi jej tereny. Do tego osadnicy z Europy nie byli przygotowani, aby mieszkać w tym surowym kanadyjskim klimacie. Szkoły przymusowe dla dzieci Eskimosów były z praktycznego i ekonomicznego punktu widzenia najlepszym rozwiązaniem. Z jednej strony jako placówki edukacji finansowane przez rząd, umacniały administracyjnie państwowość na terenach należących do Eskimosów. Z drugiej, cywilizowały na swoje potrzeby dzieci ludności rdzennej. Dlatego dość szybko pod koniec XIX wieku powstała sieć szkół z internatem do których przymusowo zwożono dzieci z oddalonych o setki kilometrów miejscowości, tak by rodzice ich nie odnaleźli. Uczynieniem z Eskimosów cywilizowanych ludzi i prawdziwych chrześcijan zlecono szkołom rezydencjalnym, które w 60% były prowadzone przez katolików i 40% przez różne Kościoły protestanckie. Jednak najwięcej przemocy i zbrodni ujawniono w szkołach prowadzonych przez Katolickie Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów. Oblaci prowadzili 48 ze 139 szkół rezydencjalnych. Ostatnią placówkę zamknięto w 1996 roku. Szacuje się, że w ciągu 100 lat w szkołach rezydencjalnych zamknięto blisko 200 tys. dzieci. Życie straciło co najmniej 8 tys. Oczywiście dane te są szacunkowe i raczej mało wiarygodne. Skoro szkół było 139 to średnia roczna ilość dzieci wynosiłaby czternaście na szkołę. 

 

W szkołach katolickich, które podjęły się chrystianizacji dzieci Eskomosów, były dość proste metody wychowawcze. Bicie uczniów, poniżanie, wymyślne tortury były podstawą w ich edukowaniu. Jednak w szkołach katolickich dochodziły do tego nadużycia. Dzieci zmuszano do pracy, głównie na roli. Praca ta była niewolnicza, i ponad ich możliwości. Dochodziło do gwałtów i zabójstw na masową skalę. To nie były incydenty, ale cały system. System budowania zastraszonej społeczności. Głównym celem edukacji w szkołach rezydencjalnych było wykorzenienie kultury etnicznej i zwyczajów rdzennej ludności Kanady. Jak to pisał Biskup Vital Grandin: chodzi o zasianie w dzieciach głębokiego niesmaku do rdzennego sposobu życia. Muszą poczuć wstyd i upokorzenie, gdy zostanie im wypomniane ich pochodzenie. Dzieci miały przede wszystkim zapomnieć swój rodzimy język. Wpajano, im że ich rodzice są "brudnymi dzikusami". Po ukończeniu edukacji dziecko miało mieć całkowicie zatraconą tożsamość. Wiele dzieci nie wróciło już do swoich domów. Nie wiadomo ile z nich zostało zamordowanych lub zmarło z wycieńczenia.

Misja chrystianizacji dzieci ludności rdzennej w Kanadzie trwałaby pewnie do dziś, gdyby nie wnioski do jakich doszli pracownicy ministerstwa edukacji w latach 60. ubiegłego wieku. Po blisko osiemdziesięciu latach terroru zdano sobie sprawę, że księża w szkołach rezydencyjnych niemal nic nie osiągnęli. Dzieci po ukończeniu szkoły nie potrafiły czytać i pisać. Ich obowiązki w "szkołach" ograniczały się głównie do niewolniczej pracy i katechezy. Wpajano im historię królów angielskich. Oczywiście nie we wszystkich szkołach panował terror. Były szkoły, których uczniowie dobrze wspominają. Nie było ich zbyt wiele. Były to szkoły głównie protestanckie. W tych szkołach uczniowie oprócz nauki uprawiały sport. Niestety, to były wyjątki. Są obecnie zbierane informacje o szkołach, a przestępcze metody "wychowawcze" zostaną wkrótce ujawnione. Od 1960 roku postanowiono stopniowo zamykać szkoły prowadzone przez kościoły. Wówczas Kościół katolicki prowadził blisko 70 % szkół rezydencyjnych. Misjonarze przymusowej katechizacji "dzikich" tracili pracę, jednocześnie zacierali ślady swoich zbrodni, w tym ludobójstwa.

Od początku XXI wieku Kanada chce dokonać rachunku sumienia zbrodni, do których doszło na terenie prowincji Kolumbia Brytyjska, Alberta i Saskatchewan. To obszar siedmiokrotnie większy od Polski, na którego terenie mieszka dziś nieco ponad 9 mln ludzi, w tym 120 tys. stanowi ludność rdzenna. Pod koniec XIX wieku Eskimosów było kilkakrotnie więcej. 

 

 

Wprawdzie w szkołach rezydencjalnych zbrodni dokonywali "chrześcijańscy" misjonarze, ale robili to ze zlecenia i za przyzwoleniem władz kanadyjskich. Władze Kanady wyraziły ubolewanie, a Kościoły protestanckie przyznały się, że brały udział w tym procederze. Kościół katolicki jak zwykle w takich sprawach wyparł się czegokolwiek. Gdy Komisja Prawdy i Pojednania ogłosiła raport w sprawie istnienia przez 150 lat szkół rezydencjalnych, uzmysłowiono sobie, że owe "szkoły" były po prostu obozami koncentracyjnymi, w których torturowano i zabijano dzieci, w imię Boga. Wstępnie oszacowano, że liczba zabitych dzieci w 139 "szkołach" nie powinna przekraczać 2 tys. Wkrótce okazało się, że jest ona wielokrotnie wyższa. W pierwszym rzędzie usunięto w Kanadzie wszystkie pomniki Johna A. Macdonalda. Banknoty z jego wizerunkiem wycofano z obiegu, a w podręcznikach przestano przedstawiać go jako ikonę Kanady. Następnie rozpoczęło się dochodzenie, w których szkołach dokonywano zbrodni. 

Poszukiwanie dowodów zbrodni rozpoczęto na terenie Kolumbii Brytyjskiej i Saskatchewan. Dokumentowano relacje świadków, odkrywano masowe groby, podkreślając przy tym, że nie były one oznakowane żadnymi tabliczkami. Wręcz ukrywano je w niedostępnych miejscach. Oczywiście Kościół katolicki uważa, że takie dzieci po prostu umierały. To tak jak umieranie z głodu w obozach koncentracyjnych, gdzie torturowanym więźniom nie dawano jeść. Nie wspomina się o tym, że dzieci te przed śmiercią były niewolnikami, były torturowane i gwałcone. O ile Kościół katolicki ma dość swobodny szacunek dla Biblii, to w Kościołach protestanckich takie zdarzenia nie powinny występować. Wyjątkiem może być jedynie Kościół anglikański. W szkołach w Wielkiej Brytanii bicie dzieci było dozwolone jeszcze w XXI wieku. Ostatni zakaz bicia dzieci dotyczy Szkocji w 2019 roku i w Walii w 2020 roku. Policzkowanie dzieci, bicie, wykręcanie uszu jest ciągle dozwolone w szkołach koranicznych.

Raport Komisji Prawdy i Pojednania powstał dopiero w 2015 roku. Od tego momentu trwa w Kanadzie powszechne dochodzenie dotyczące szkół rezydencjalnych. Na jaw wychodzą fakty dotyczące tortur, odkrywane są masowe groby. Czytając reportaże, felietony i wywiady Joanny Gierak-Onoszko, dziennikarki która, bada los Indian Kanadyjskich możemy dowiedzieć się o świadkach tamtych przestępstw.  "Ocaleńcy" szkół rezydencjalnych mówią o torturach. Toby Obed, podkreśla, że pozbawiono go tożsamości. Nie jest już dawnym Eskimosem kanadyjskim. Nie jest również współczesnym Inutem*. On sam mówi o sobie, że jest jak ludzie którzy przeżyli Holokaust - ocaleńcem. Wspomina tortury w "szkole" prowadzonej przez Katolickie Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów. Ich najbardziej ulubioną torturą było przypinanie dzieci do krzesła elektrycznego. Toby jest aktywistą. Przez dziesięć lat walczył o uznanie i wyjaśnienie zbrodni kulturowej jaką dokonano na Eskimosach. Dopiero osobiste spotkanie z premierem Kanady Justine Trudeau doprowadziło do przełomu. Premier osobiście włączył się w wyjaśnianie tej zbrodni. Toby mówi ze system szkół rezydencjalnych był połączeniem najciemniejszych stron brytyjskiej edukacji z amerykańskim systemem więziennictwa. Inuici przez dziesiątki lat byli tak zastraszeni, że wyparli się ze swojej świadomości istnienia tych zbrodni. 

Tortury Leguerriera trwały wiele lat. Biskupem Watykan mianował go za przetłumaczenie Biblii na język kri, którym posługiwali się Eskimosi. Po jego śmierci w 1995 roku policja ujawniła, że doniesienia o jego zbrodniach obejmują 3 tysiące tomów. Jan Paweł II który odwiedzał Kanadę w 1984, 1987 i 2002 roku nigdy nic nie powiedział o zbrodniach dokonanych przez księży katolickich. Nie zareagował też na witraż w katedrze Chrystusa Króla w Moosonee. Przedstawia on Leguerriera i papieża Jana Pawła II na tle Eskimosów.

 

Przy szkole, w której więziono Toby'iego są dowody kulturowego ludobójstwa. Do tej pory odnaleziono masowy grób 751 dzieci.

 

Na terenie szkoły Kamloops Indian Residential School udało się znaleźć 215 dziecięcych ciał. 

 

Louis spędził w szkole dziesięć lat od 1951 do 1960 roku. Jest przykładem wyparcia z pamięci tamtych dni. Nie może jednak zapomnieć dormitorium w ich drewnianym baraku. Czekali na kolację, modlitwę i ciszę nocną. Pełne energii dzieci bawią się, krzyczą po prostu rozrabiają tak jak to robią dzieci i dziś. Interweniuje siostra zakonna - szarytka ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Ze słowami " - Kto dziś posłuży za przykład?"  kieruje wzrok na siedmiolatka. Ściąga mu całe ubranie i kładzie na metalowej pryczy, twarzą do materaca. Pozostałym dzieciom nakazuje pilną obserwację ustawiając ich wokół łóżka. " - Będziecie stać! Będziecie patrzeć!" Zakonnica wyciąga pas i bije nim chłopca. Raz, drugi, trzeci ... Dziecko płacze wijąc się z bólu, a szarytka niczym młot w kuźni posyła w ciało chłopca kolejne razy. Gdy któreś z dzieci obserwujących te tortury odwraca wzrok, zakonnica podchodzi, ciągnie za włosy i przekonuje " - Patrz i ucz się szczeniaku".  Zakonnica wiedziała, że dzieci są głodne dlatego celowo biła dziecko jak najdłużej, bez opamiętania. Widać, że to lubiła. Przerwała dopiero, gdy ofiara nieświadoma już niczego załatwiła się. Dopiero wówczas zakonnica przestała, winiąc pozostałe dzieci za zaistniałą sytuację. Po tej nocy Louis uciekł ze szkoły. Udało mu się, bo rodzice mieszkali zaledwie osiem kilometrów od "szkoły". Jednak księża dopadli go w domu rodziców i zaprowadzili z powrotem do szkoły. Tego wieczoru on posłużył za przykład. Louis przypomina sobie, że pamięta też kota o dziewięciu ogonach. Zauważył jednak, że w ich szkole w warkocze rzemieni były wplecione gwoździe.  

Dla Louisa wychowanie katolickie to oprócz krzesła elektrycznego kot o dziewięciu ogonach.

Evelyn Camille która przez 10 lat była "uczennicą" szkoły prowadzonej przez zakon oblatów w Kamloop. Pamięta, że do kopania grobów duchowni budzili ich nocami. Miała wówczas 6 lat. Dzieci chowano w grobach pojedynczych i zbiorowych na terenie sadu o powierzchni 0,75 km kw. Już 20 lat temu znajdowano w sadzie pojedyncze kości ludzkie. Teraz znaleziono grób zbiorowy 215 dzieci. A ciągle odkrywane są pojedyncze groby, co najmniej kolejnych 160. Poszukiwaniami i lokalizacją ciał zajmuje się dr Sarah Beaulieu z Uniwersytetu Simona Frasera w Kolumbii Brytyjskiej. Camille wspomina nauczycielkę języków obcych - Jules, która była wychowanką tej szkoły. Jej trzynastoletnia siostra zmarła tam w 1940 roku. Po prostu zachorowała z głodu i nie otrzymała żadnej pomocy medycznej. Camille wspomina że dzieci bito za każdym razem, gdy nie używały języka angielskiego. Wspomina cenzurę listów pisanych do rodziców, którzy przecież posługiwali się jedynie językiem plemiennym. Uczono je sprzątania i gotowania.

 

Barak dawnej szkoły

 

Tak jak dzieci gwałcone w Polsce, tak ocaleni w Kanadzie przestają milczeć. Tym bardziej, że każdego dnia odkrywane są kolejne dowody zbrodni. Po spotkaniu z Toby Obedem premier Justin Trudeau wyraził silne wsparcie dla śledztwa w sprawie zbadania bezimiennych grobów dzieci. Zbadana ma być również kwestia badań medycznych w celu ustalenia przyczyny ich zgonu. W wyjaśnienie zbrodni kulturowych zaangażował się historyk Ian Mosby z Uniwersytetu Ryersona. 

 

 

Mosby ustalił, że w latach 1941 - 1952 był w szkołach rezydencjalnych prowadzony eksperyment na dzieciach. Dzieci utrzymywano w ciągłym głodzie, aby mogły służyć w testach żywieniowych. Eksperymenty prowadził lekarz i biochemik Lionell Pett, szef federalnego departamentu ds. żywienia. Zgodnie z jego teoriami Eskimosi mają dar znoszenia z powodzeniem ciągłego niedożywienia. Mosby zwraca uwagę na to, że zamkniętych w rezerwatach Indian kanadyjskich pozbawiono dostępu do miejsca ich polowań i pozyskiwania pokarmu roślinnego. Utrzymywanie dzieci w głodzie było więc systemowym głodzeniem dzieci zamkniętych w szkołach rezydencjalnych.

Obecnie trwa zbieranie dokumentów i relacji świadków. Przesłuchania są prowadzone w rezerwacie Sześciu Narodów Wielkiej Rzeki. To wyjątkowe miejsce w którym obok siebie mieszkają Indianie kanadyjscy z plemion: Mohawk, Cayuga, Onondaga, Oneida, Seneca i Tuscarora. Jednocześnie dzięki georadarom poszukiwania szczątków dzieci przynoszą efekty. Przy każdej szkole są cmentarze bez tablic i jakiegokolwiek szacunku do zwłok.

W ostatnich latach w Kanadzie zmieniła się narracja. Eskimosów określa się już jako przedstawiciele Pierwszych Narodów, którzy pomagali i wspierali przybyszów ze Starego Kontynentu. Indianie gościnnie użyczyli Europejczykom swojego terenu, a oni przyjęli to jako swoją własność pacyfikując ludność miejscową, nie w walce, ale podstępem w imię chrystianizacji. Zepchnęli Indian na margines pozbawiając ich godności i tożsamości. Gwałcąc, torturując i zabijając ich dzieci odpłacili im za ich dobroć. 

 

W tym postępowaniu nie było nic z Ewangelii Jezusa Chrystusa. 

 

Z chęci pozyskania prawdziwego Kanadyjczyka, katolika, usłużnego władzy, płynie przesłanie również dla nas. Usta pełne frazesów - zwłaszcza ministra oświaty, szczególnie hipokryty, w podobny sposób mogą doprowadzić polską oświatę do systemu działającemu przeciw dzieciom i ich rodzicom.

 

 

Dewastację pomnika w Edmonton przedstawiciele Kościoła katolickiego zgłosili jako akt wandalizmu jednostce ds. przestępstw z nienawiści i brutalnego ekstremizmu. 

 

Ciała dzieci i kolejne zeznania ofiar zbrodni Kościoła katolickiego są odkrywane bez przerwy.

W tekście wykorzystano opracowania i wywiady Joanny Gierak-Onoszko.

*) Słowo Eskimos jest obecnie uważane w Kanadzie jako obraźliwe. Zastąpiono je określeniem Inuici. Z uwagi na to, że w Polsce słowo to nie ma pejoratywnego znaczenia w tekście użyto słowa Eskimos (kanadyjski).

Od 22 lat w polskich szkołach są organizowane lekcje WDŻ - wychowania do życia w rodzinie. Zajęcia z tego przedmiotu wprowadzono w 1999 roku, za rządów Jerzego Buzka, gdy Ministrem Nauki był Andrzej Wiszniewski z AWS. W treściach programowych podkreślono potrzebę edukację młodzieży w zakresie: życia seksualnego człowieka, świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, podstawowych wartości rodziny. Zajęcia były obowiązkowe z wyłączeniem uczniów, których rodzice zgłosili pisemnie dyrektorowi szkoły sprzeciw udziału ich dzieci w tych lekcjach. W 2014 roku za rządów Ewy Kopacz (KO, PSL) rozszerzono zakres nauczania WDŻ o życiu w fazie prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji (Dz.U. z 2014 r. poz. 395). Nauczaniem WDŻ objęto dzieci szkół podstawowych od klasy czwartej, do trzeciej klasy gimnazjum, a po reformie, do klasy ósmej szkoły podstawowej.     

Od początku nauczanie WDŻ natrafiało na duży opór środowisk "katolickich". Pojawiły się nieprzychylne opinie hierarchów kościelnych, a z czasem hejt w Internecie. Lekcjom WDŻ przyklejono

opinię lekcji propagowania "ideologii LGBT", szkolenia jak zmienić płeć, namawiania do uprawiania wolnego seksu, stosowania środków antykoncepcyjnych, czy poronnych. Z lekcjami WDŻ wiązano również zagrożenie znacznym wzrostem donosów na księży-pedofilów. Hejt skierowany przeciw lekcjom WDŻ nabrał rozpędu po dojściu do władzy PiS. Poza ideologią LGBT, pojawiły się oskarżenia dotyczące zorganizowanej obrony konstytucji, sterowanej przez "lewackich" nauczycieli, szerzenie postaw liberalnych, czy atakowanie księży, którzy jak to powiedział Pan Rydzyk po prostu "zbłądzili". Ostatnio członkowie rządu PiS poszli dalej. Ideologią nazwano ochronę przyrody, mówienie o dewastacji Puszczy Białowieskiej, a zwłaszcza przeciwdziałaniu znęcania się nad zwierzętami. 

 

Próba zideologizowania nauczycieli natrafia na duży opór środowiska nauczycielskiego. Strajk w 2019 roku najdobitniej pokazał. że przejęcie władzy nad ich umysłami nie będzie takie proste. Co gorsza przeniesienie nauki do internetu -  w okresie pandemii, a zwłaszcza wprowadzonego lockdownu nie zablokowała autonomicznego rozwoju dzieci. To właśnie wówczas młodzież najodważniej włączyła się do protestów (zwłaszcza po prowokacji związanej z całkowitym zakazem aborcji). Jak na Białorusi, młodzi ludzie stali się najbardziej aktywnymi uczestnikami spontanicznych manifestacji mimo, że upolityczniona polska policja niezgodnie z prawem prześladowała nastolatków za udział i "organizację" protestów. Na szczęście sądy stosowały prawo oczyszczając młodzież z zarzutów stawianych im przez ubezwłasnowolnioną policję.

 

Marszałek Terlecki, który pod groźbą wydalenia do Rosji zmusza Panią Cichanouską, niedoszłą prezydent Białorusi, do określonych zachowań względem opozycji, już rok temu takimi samymi metodami usiłował "przywrócić do porządku" nauczycieli. Tak według tego Pana powinna wyglądać demokracja. Jego słynne słowa tuż po wyborach prezydenckich były oczywiste. "Reforma edukacji była niewystarczająca, a dowodem tego jest fakt, że młodzi ludzie nie popierają Prawa i Sprawiedliwości" - to jasny przekaz. Wynika z tego, że Polska edukacja ma wrócić do okresu zarządzania metodami z okresu stalinizmu. A może w kontekście jego słynnego wpisu na Twitterze powrócą zsyłki na Syberię? Oczywiście na takie reformy nie zgadzają się związki zawodowe nauczycieli, a przewodniczący ZNP Bronicław Broniarz ostrzega MEiN kolejnymi strajkami nauczycieli. Dolaniem oliwy do ognia wydaje się decyzja ministra Czarnka o konieczności przywołania do pracy, znienawidzonego przez uczniów, dyrektora jednego z łódzkich liceów, który zakazał na terenie szkoły noszenia znaku błyskawicy. Szkoły przecież nie są uczniów, ani nauczycieli, czy lokalnych samorządów. Według pana ministra Czarnka to jego prywatny folwark, w którym może robic co chce.

 

W tak upolitycznionej polskiej szkole najbardziej cierpi edukacja dzieci. W jednych rejonach w szkołach uczy się o noblistkach: Tokarczuk, czy Szymborskiej, w innych pomija istnienie tych słynnych na całym świecie Polek. Gdzieniegdzie wręcz atakuje się za ich antypolską postawę. Przykładem kreowania takiej szkoły nienawiści jest chociażby usunięcie z zestawu lektur książki "Sposób na Elfa" autorstwa Marcina Pałasza. Pracownicy MEiN-u wykreślili tę książkę za antykatolickie wprowadzanie do szkół ideologii science fiction. Oczywiście nikt z ministerstwa nie przeczytał tej książki, która nie dotyczy fantastyki, ale mówi o przygodach pieska o imieniu Elf. Jednocześnie do lektur obowiązkowych wprowadzane są czysto fantastyczne broszury o tym, że Jarosław Kaczyński od dziesiątków lat walczył z komunistami u boku prokuratora Piotrowskiego i sędziego Kryże. Podobno powstał nawet film propagandowy o biografii prezesa, który jest tak infantylny, że jego upublicznienie zablokował ponoć sam prezes.